بسم الله الرحمن الرحیم

اداب حضور در مساجد وجلسات دینی

مسجد خانه خدا به شمار می آید و از جایگاه و عظمت خاصی برخوردار است و هدف از بنای آن عبادت کردن و تقرب به خدای متعال است. به همین دلیل، در احادیث و منابع روایی، از صحبت کردن درباره امور دنیوی و بلندکردن صدا در آن نهی شده است. در روایتی که از امام علی (ع) نقل شده است، فرمودند: «در آخرالزمان، مردمی یافت می شوند که در مساجد حضور می یابند و تشکیل جلسه می دهند و از دنیا و دوستی دنیا سخن می گویند. با چنین افرادی همنشینی نکنید که خداوند آنان را به حال خود رها کرده و کاری به آنها ندارد.»(1)
همچنین از بلندکردن صدا در مسجد نهی شده است. ابوذر غفاری از پیامبر اکرم (ص) پرسید: ای رسول خدا، مساجد را چگونه باید آباد کرد؟پیامبر فرمودند: «آبادکردن مسجد به این است که صدا در آن بلند نشود، گفتگوهای باطل و بیهوده در آن صورت نگیرند و از خرید و فروش در مسجد خودداری شود و تا وقتی که در مسجد هستی از سخنان بیهوده بپرهیز! و اگر این امور را رعایت نکردی در روز قیامت کسی جز خودت را مورد ملامت و سرزنش قرار مده»
حضرت در روایت دیگری، بلندکردن صدا در مسجد را از نشانه های نزول بلا بر امت می شمارند و می فرمایند
«هنگامی که پانزده خصلت در میان امت من رایج شود بلا بر آنان نازل می شود؛ از جمله این خصلت ها، بلندکردن صدا در مساجد است»(2)
البته معلوم است که گفتن اذان با صدای بلند و قرائت قرآن از موارد استثناست؛ چرا که در روایات متعددی بر بلندگفتن اذان تاکید شده است؛ از جمله در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمودند: «هنگامی که اذان می گویی، صدایت را کوتاه مکن؛ چرا که خداوند به میزان بلندکردن صدا و کشیدن آن به تو پاداش می دهد.»
اما در قرائت قرآن کریم، علاوه بر رعایت میزان متعارف صدا، به گونه ای که با خضوع و خشوع منافات نداشته باشد، باید حال دیگران را هم رعایت کرد تا مبادا قرائت قرآن با صدای بلند، مایه تشویش یا حواس پرتی دیگران شود.
پی نوشت:
.مجموعه ورام، ج1،ص69
2. الخصال ج2،ص501 و 502

بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبراکرم (ص) در روایتی فرموده است:
روزگاری خواهد آمد که دین خدا تکه تکه خواهد شد. سنت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنت باشد، شخصیت های بزرگ در نزد آنها حیله گر خوانده می شوند و اشخاص حیله گر در نزد مردم، با شخصیت و وزین خوانده شوند. مومن در نزد آنان حقیر و بی مقدار می شود و فاسق به پیش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پلید و گستاخ و بی ادب و زنانشان بی باک و بی شرم و بی حیا شوند، پناه بردن به آن ها خواری و اعتماد به آنان ذلت و درخواست چیزی از آنها نمودن، جامه درویشی به تن کردن و مایه بیچارگی و ننگ است. در آن هنگام خداوند، آنان را از باران به هنگام، محروم سازد و در وقت نامناسب بر آن ها ببارد.
شکم را خدا، زنان را قبله گاه و پول را دین خود می دانند
در روایتی دیگر از پیامبر اکرم (ص) آمده است که:
زمانی خواهد رسید که مردم شکم خود را خدا، زنان خود را قبله گاه، پول را دین خود، دوسایل دنیوی را مایه شرف و ارزش و اعتبار خود بدانند. از قرآن جز درس ، از اسلام جز آثار و از ایمان جز نام نماند. ساختمان مساجد آباد م شوند اما دلها از جهت هدایت خدا خراب شود.

مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ اَوْ فَسادٍ فِی الْاَرْضِ فَکَاَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً،

وَ مَنْ اَحْیاها فَکَاَنَّما اَحْیَا النَّاسَ جَمیعا.

هر کس، انسانى را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روى زمین بکشد، چنان است که گویى همه مردم را کشته است؛

و هر کس، انسانى را حیات بخشد، چنان است که گویى همه مردم را زنده کرده است.

سوره مائده، آیه ۳۲.

آقا امام صادق (علیه السلام) در تبیین یکی از مصادیق این آیه چنین فرموده: اگر فردی بتواند دست کم، یک فرد را از راه گمراهی به راه هدایت بکشاند مانند آن است که تمام مردم را به راه راست هدایت کرده باشد.

بنابر این هدایت کردن یک نفر به راه توحید و دین حق، ثواب و پاداش فراوانی دارد؛ زیرا هدایت سبب حیات ابدی است، و هر کس را که خداوند حىّ و زنده نام نهد، هرگز نمرده است، هر آینه او را از سراى محنت و سختى به سراى عطا و راحت انتقال می‌دهد.

بسم الله الرحمن الرحیم

ره آورد حکومت امام زمان(ع) آنچه تمام بشریت به آن چشم دوخته و در آرزوی تحقق آن بسر می برند، ره آورد دوران ظهور و حکومت مصلح جهانی است، و امتیاز مهمّ تشیع از دیگران این است که این ره آورد را به صورت مشخص و دقیق بیان نموده تا بشریت برای تحقق و فرارسیدن چنین دورانی بیشتر تلاش کند، این دستاوردها به صورت گسترده و دقیق در کلمات ائمه(ع) بیان شده است، آنچه در این جا مطرح می شود بیان امیرمؤمنان در نهج البلاغه در این زمینه است: 1ـ اصول گرائی: از مهمترین ره آورد نظام دوران ظهور این است که به پایه و رشته ها و ساختن انسان بیشتر توجه می شود و آثار بعدی نیز بر همین پایه ها استوار است. علی (ع) در این زمینه می فرماید: «یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی، و یعطف الرّأی علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الرّأیاو (حضرت مهدی) خواسته ها را تابع هدایت می کند، هنگامی که مردم هدایت را تابع هوس های خویش قرار می دهند، و در حالی که (به نام تفسیر) نظریه های گوناگون خود را بر قرآن تحمیل می کنند، او نظریه ها و اندیشه را تابع قرآن می سازد.» 2ـ امام زمان و زنده کردن اسلام(قرآن و از مهمترین دستاوردها و آثار حکومت امام زمان، زنده شدن اسلام، قرآن و سنّت است، چنانکه علی(ع) فرمود: «و یحیی میّت الکتاب و السّنّة؛(مهدی) کتاب خدا و سنّت پیامبر(ص) را (که تا آنروز متروک مانده) زنده می کند.» و در قسمتی از خطبه 138 که قبلاً نقل شد این جمله آمده: «و یعطف الرّأی علی القرآن؛ او نظریه ها و اندیشه ها را تابع قرآن می سازد.» 3ـ استقرار عدالت فراگیر: از دیگر مهمترین ره آورد حکومت حضرت مهدی(ع) که آرزوی تمامی انسانها است، استقرار عدالت جهانی و گسترده است، که در روایات متواتره نیز به عنوان مهمترین دستاورد قیام آن حضرت «الّذی یملأ الارض عدلاً و قسطاً» ذکر شده است. و علی (ع) هم می فرماید: «فیریکم عدل السّیرة؛او روش عادلانه(در حکومت حق) را به شما می نمایاند. 4ـ مجازات فاسدان: قطعاً برای برپائی حکومت عدل، جلوگیری از فساد و مفسدان و تخلّف متخلفان لازم و ضروری می نماید، لذا مولا می فرماید: «و سیاتی غدٌ بما لاتعرفون یأخذ الوالی من غیرها عمّا لها علی قساوی اعمالها؛و فردایی که شما را از آن هیچ شناختی نیست (و زمامداری حکومت می کند که غیر از حاکمان امروزی است او حضرت مهدی است) که عمّال و کارگزاران حکومتها را بر اعمال بدشان کیفر خواهد داد. 5 ـ آزادگی و آزادی: از دیگر ره آورد دوران ظهور و حکومت عادلانه مهدی(ع) آزادی انسان ها از بردگی و ستمگری است، بشری که در طول تاریخ ستم ها و ظلم ها آزادی واقعی او را سلب کرده و او را به بردگی و بندگی کشیده است در آن دوران به آزادی واقعی و مشروع و دلخواه خود خواهد رسید. علی(ع) در این باره فرمود: «...لیحل فیها ربقاً و یعتق رقّاً؛مهدی بر سیره صالحان رفتار می کند، تا گره ها را بگشاید، و بردگان (و ملّت های اسیر و رنج دیده و ستم کشیده) را آزاد سازد. 6ـ وحدت واقعی: با توسعه عدالت اجتماعی در زیر سایه قرآن و سنّت محمّدی، و فراهم شدن زمینه آزادی واقعی و برچیده شدن تبعیض ها، خودبخود جامعه به سوی وحدت و اتحاد قدم برخواهد داشت. امیرمؤمنان که خود برای وحدت و اتحاد جامعه اسلامی فداکاریها نمود، از خلافت و حق خود گذشت، اهانت های به همسرش را نادیده گرفت، و سکوت تلخ چند ساله را تحمّل نمود، می فرماید: «و یصرع شعباً و یشعب صدعاً؛ جمعیت گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری می کند(و وحدت واقعی بین آنها ایجاد می نماید). 7ـ وفور نعمت: قطعاً هر زمامداری به اسلام و قرآن عمل نماید، و عدالت را در جامعه فراگیر سازد، و جلو مفسدان را بگیرد، رحمت الهی نیز دست آنها را خواهد گرفت، به هر اندازه مسائل فوق مراعات شوند، امدادها و رحمت الهی نیز فراگیرتر خواهد بود، این امر در زمان عدالت گستر هستی به اوج خود می رسد، لذا زمین تمام نعمت های خویش را در اختیار او قرار می دهد، در نهج البلاغه دراین باره می خوانیم: «و تُخرَج لَهُ الاَرضُ اَفالیذَ کَبِدِها وَ تُلقی اِلَیهِ سِلماً مَقالیدَها؛ زمین جگر گوشه (و میوه ها و گنج ها) خود را برای او بیرون می ریزد، و کلیدهای (معادن) خود را به او می سپارد. و در جای دیگر فرمود: «فَکَانَکم قَد تکامَلَت مِنَ اللّهِ فیکُم الصّنائع(؛ (در پرتو خاندان پیامبر و مهدی آل محمد(ص)) نعمت های خدا بر شما تمام خواهد شد. 8 ـ برآورده شدن آرزوها: سالها است که بشر در آرزوی تحقق عدالت جهانی، امنیّت فراگیر، آزادی واقعی و...به سر می برد، و هنوز که هنوز است آرزوی های بشر به صورت کامل و تمام بحقیقت نپیوسته و جامه عمل به خود نپوشیده است، تنها دورانی که اصلی ترین و اصولی ترین آرزوهای بشر تحقق عینی خواهد یافت دوران ظهور مهدی موعود(عج) است، چنانکه مولا علی(ع) فرمود: «و اراکم ما کنتم تأملون)در دوران مهدی(عج)) که نشان می دهد آنچه را آرزو داشتید(و به آرزوهای خود خواهید رسید). ای دل مخور اندوه و غم سرها به سامان می رسد با یک جهان شور و شعف آن جان جانان می رسد ویرانگر کاخ ستم باجیش ایمان می رسد احیاگر دین خدا حامی قرآن می رسد چشم انتظاران را بگو یوسف ز کنعان می رسد ای دل شب هجران ما آخر به پایان می رسد