مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ اَوْ فَسادٍ فِی الْاَرْضِ فَکَاَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً،

وَ مَنْ اَحْیاها فَکَاَنَّما اَحْیَا النَّاسَ جَمیعا.

هر کس، انسانى را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روى زمین بکشد، چنان است که گویى همه مردم را کشته است؛

و هر کس، انسانى را حیات بخشد، چنان است که گویى همه مردم را زنده کرده است.

سوره مائده، آیه ۳۲.

آقا امام صادق (علیه السلام) در تبیین یکی از مصادیق این آیه چنین فرموده: اگر فردی بتواند دست کم، یک فرد را از راه گمراهی به راه هدایت بکشاند مانند آن است که تمام مردم را به راه راست هدایت کرده باشد.

بنابر این هدایت کردن یک نفر به راه توحید و دین حق، ثواب و پاداش فراوانی دارد؛ زیرا هدایت سبب حیات ابدی است، و هر کس را که خداوند حىّ و زنده نام نهد، هرگز نمرده است، هر آینه او را از سراى محنت و سختى به سراى عطا و راحت انتقال می‌دهد.